සමජයේ මෙතරම් ප්‍රචලිත ක්‍රීඩාවක් නිසා බූරුවා ගහන්නෙ කොහොමද කියා මා කියන්නට යන්නෙ නැත. නමුත් මගෙ සිසු අවදියේ බූරුවා ගැසීම සම්බන්ධ සිදුවූ යම් සිද්ධියක් මගේ මතකයට නැගේ.
හැම ගමකම වාගේ මල ගෙවල් වල, අළුත් අවුරුදු කාලයට සහ සමහර විට අවුරුද්ද පුරාම පවත්වා ගෙන යන බූරු පොළවල් අපෙ ගමේත් තිබිණි.
අප බොහෝ විට යන්නෙ මෙම අළුත් අවුරුදු කාලයේ තිබෙන බූරු පොළවල් නැරඹීම සඳහා පමණි.
බූරුවා ගැසීම නීතිවිරෝධී මෙන්ම පොලෝසියෙන් කඩා පැන බූරු ගසන්නන් සහ බූරු ගසන අය දෙස බලා සිටින්නන් - බූරු තපින්නන් - ද කුදලා ගෙන ගොස් නඩු දමයි. අපිත් මෙසේ කුදලා ගෙන අය දෙස ප්‍රීතියෙන් බලා සිටීම කළෙමු .නමුත් අළුත් අවුරුදු කාලයේ නම් බූරු තැපීම කරන්නේ.. බූරුවා පිටියම සුද්ද කර ගත් මහා ජයග්‍රාහකයන් අවට සිටින අයටද රු. 50 රු. 100 බෙදා දී යන බැවිනි. මෙසේ එකතු කර ගන්න මුදල් අපි පතංචි, කැට ආදී ක්‍රීඩාවලට යෙදවීමු.
එසේම සමහර අන්තයටම පරදින්නන් තමා සන්තකයේ ඇති වාහන, රන් බඩු, සමහර විට ඇඳ සිටින ඇඳුම පවා උකස් කර සූදු කෙලී. මෙවන් සිද්ධි අපට මහාත් විනෝදයක් සැපයුවේය. අප බොහෝ විට බූරු තපින්න යන්නෙ අළුත් අවුරුදු දින කීපයේ ය මන්ද යත් අප්‍රේල් 12 සිට 15 හෝ 16 දින අතරතුරදී පොලිසියෙන් පනින්නෙ නැත යන්න ඉර හඳ සේ විශ්වාස නිසා අපද බිය නොමැතිව බූරු පිට්ටනිවල කරක්ගසා දිනන්නන් ලබා දෙන සන්තෝසම් භුක්ති විඳීමට පුරුදුව සිටියෙමු.
එවන් අවුරුද්දක අපේ සෙට් එකේ 4-5 දෙනෙක් මෙසේ බූරු තපින විට..
"පොලීසියෙන් එනෝ"
යනුවෙන් කිසිවෙක් කෑ ගසන හඬ සමඟම අපිද තැති ගැන්වී.. හිස් ලූ ලූ අත දුවන්නට සූදානම්ව මිදුලට පැන්න විට දුටු දර්ශනයෙන් තුෂ්ණිම්භූත වීමු. සෑම පැත්තෙන්ම පෙනෙන්නේ කාකි සූට් ගසා ගත් සේනාවකි. අපගේ ගම පොලිස් බල ප්‍රදේශ 2කට මැදිව ඇති නිසා යම් සිද්ධියක් වුවහොත් මෙම පොලීස් ස්ථාන දෙකෙන්ම පැමිණෙයි. 20ක් 30 වූ බූරු පිරිස කෙසේ හෝ බේරී පලා යන්නට උත්සාහ ගනිද්දී අපද එහෙන් මෙහෙන් රින්ගා.. සරම් කරට ගෙන වේගයෙන් දුව යන්නට වීමු. පොලිස් මාමලාගෙ කුණුහරුප සමඟ ඇසෙන තර්ජන හමුවේ.. අපිට හුරු අපේ ගමේ තේ වතු, රබර් වතු, කාණු හරහා අපි සියල්ලෝම සී සී කඩව දුව යන අතරතුරේදී අසුවූ අය හට ලැබෙන ගුටි පූජා දකින අප හට කෙසේ හෝ මෙතනින් පලා යාමේ අවශ්‍යතාවය දැඩිව දැනෙන්නට වීය..මා පසු පස හඹා ආ පොලිස් මාමාට වෙට්ටු කීපයක් දමා මමද අසල තේ වත්තෙ උසට වැඩුණු තේ පඳුරු අස්සෙන් සැඟවී දිව ගියෙමි. තේ වත්ත ආසන්නයේ වූයේ රබර් වත්තකි. මෙම රබර් වත්ත පිහිටි ප්‍රදේශයෙ කඳු ප්‍රදේශයක් වූ අතර මෙමකඳු ගැටය එහා පැත්ත කුඹුරු යායකි. මගේ සැලැස්ම වූයේ මෙම කුඹුර හරහා පැන යාමටයි. තේ පඳුරු අතරින් හෙමින් ඉස්සී බැලූ විට අහල පහළ කිසිවකුත් නොපෙනුණ නිසාම ක්ෂණිකව රබර් වත්තට පැන ගතිමි. තව විනාඩියෙන් මන් ගොඩ.. මගෙ අනිත් යාළුවො අහු උනාද දන්නෙ නැහැ ..
එක්වරම බෙල්ල පිටුපස දඩු අඬුවකට අසු උනාක් මෙන් දැනුණ අතර මා උත්සාහ කළේ පසු පස හැරී සිදු වන්නෙ කුමක්ද බැලීමටයි.
"තෝ හිතුවෙ මගෙන් බේරෙන්න නේද? දැඟලුවොත් කුඩු කරනවා උඹේ කකුල් දෙකම.."
කියා නොවේ පොලිස් මාමා කිව්වෙ.. කියවන්නන්ගෙ දැනුමේ හැටියට මෙම වචන වලට සුදුසු වචන ආදේශ කර ගන්න මෙන් ඉල්ලා සිටිමි. ඔහු කී දෙය කළේ නම් මෙම සිද්ධිය ලියන්නට මේ වනවිට ලියන්නෙක් ඉතිරි වන්නේ නැත. ලියන්නාගෙ පරපුරම එතනින් ඉවරය. එක් අතක වූ තුවක්කුව කරේ දමා ගත් පොලිස් මාමා මට පා පහරක් එල්ල කර සරම් ගැටය ළඟින් අල්ලා ගත්තේ කෙසේ වත් ගැලවී නොහෙන පරිද්දෙනි . දැන් නම් සියල්ලම ඉවරය.. මෙතෙක් පොලීසියෙන් රැගෙන යනවුන් දෙස බලා වූ ප්‍රීතිය ඵල දෙන්නට පටන් ගෙන තිබේ. තව මොහොතකින් ගම මැදින් අපව ඇද ගෙන යනවිට සිදු වියහැකි සියල්ලම මා දෙනෙත් ඉදිරිපිට මැවී පෙනෙන්නට වීය.
"අනේ මාමෙ අපි බූරු ගැහුවෙ නැහැ..බලා හිටිය විතරයි. මට යන්න දෙන්න."
"තොට යන්න දෙන්න නේද ?..හිටු "
කියමින් අසල වූ රබර් ගසක දෙපාරක් ඇන.. බඩට ද දෙකක් අනිමින් කී නොසරුප් වදන්... සමහර වදන් නම් ජීවිතේටම ඇසුවේ ඒ මොහොතේදීමය..
මේ පහර දෙකින් වේදනාවක් නොවූවත් මා අතිශයෝක්තියෙන් කෙඳිරි ගාමින් දෙකට නැමුණේ පොලිස් මාමා තවත් පහර දෙතැයි සැකපහළ වූ නිසාය. එසේ නැවෙනවාත් සමඟම මා දුටුවේ කූඩැල්ලන් දෙදෙනකු මගේ කකුල් දෙක මනින්නට කරන උත්සාහයයි. වඩාත් සාර්ථක කූඩැල්ලා මගේ දණහිස ළඟය.
"පොඩ්ඩක් ඉන්න රාළහාමි කූඩැල්ලො දෙන්නෙක් ඉන්නවා අරන් දමන කන්"
මන් එක කූඩැල්ලෙක් අතට ගෙන කෙළින් වූයෙමි.
පිළිකුල මිශ්‍ර දෙනෙතකින් බුරුසු රැව්ල නටවමින් මා මොහොතකට අත හැරිය පොලිස් මාමා තමාගේ දෙකකුල් සහ අත් දෙස විපරමින් බලන්නට විය..
ඊළඟ ක්ෂණයේ දර්ශනය නම් සෑහෙන පරතරයක් තබා ඉදිරියෙන් දුවන මා සහ අසභ්‍ය වචන වලින් වෙඩි තියමින් මා පසු පස පන්නන පොලිස් මාමාය.. රබර් ගස් වලින් කට්ටි පනිමින් දුවන මා ඉදිරියේ දසුන මගේ කකුල් හිරි වැට්ටවීය.. තවත් පොලිස් කීපදෙනෙක් රබර් වත්ත පාමුල කුඹුරු යායෙ කෙළවරක බූරු සෙට් එකේ කීප දෙනෙක් අල්ලා ගෙන සිටී. නොපෙනුණත් මගේ රාළහාමි මාමා මොහොතකින් මා අසලට පැමිණෙනු නියතය. රබර් වත්තේ එක් කෙළවරක කරුණෙ අයියාගේ ගෙදර ඉදිරි දොර විවෘත ව ඇත. වෙන කිසිම විකල්පයක් නැත.
ඇසිල්ලකින් මා එහි සාලයේය. කරුණෙ අයියාගෙ බිරිඳ සෝමෙ අක්කා කුස්සියෙ දවල් ඉවීමට මෑකරල් කඩමින් සිටියාය.
"අක්කෙ පොලීසියෙන් පන්නනවා මාව බේරගනින්. "
"රින්ගපන් මල්ලියෙ කාමරේට"
දඩාස් හඬින් කාමරේ ජනේල වැසූ අක්කා..
"උඹ නිදා ගනින් ඇඳේ ! උණ වගෙ හිටින්!"
"මාව අහු උණා කොස්සෙකුට ඌ මාව අඳුරනවා අක්කෙ "
මගේ සූට් එකම පෙන්නමින් ගොත ගසන මගේ හඬ හැඬුම්බරය.
"බය වෙන්න එපා මන් උඹව බේරා ගන්නම්..මේක ඇඳ ගනින්"
ඇඳ පාමුල බිම තිබූ කරුණෙ අයියා යන්නට පෙර ගලවා දැමූ සරම් රවුම මා අතට දෙන ගමන් කීය. මගේ සරමට උඩින් එය පටලවා ගෙන මම ඇඳේ ගුලිවී නිදා ගත් වහාම අක්ක හැඳ සිටි චීත්තය ගෙන මගේ ඔළුවේ සිට පොරවා එළියට ගියාය. මම වහාම දෑස පියා ගෙන වසා සිටි ජනේලය පැත්තට හැරී.. වේගයෙන් ස්පන්දනය වන මගේ හදවත නිසල කිරීමට තැත් කළෙමි.
අනේ දෙයියනේ මේකෙන් මාව ගලවා දෙන්න කොහොමහරි.. මන් මොනවාහරි පූජාවක් තියෙනවා ඔබ තුමාට.. මන් උත්සාහ කළේ පන්සලේ දේවාලයේ ඇති දෙවිවරුන් කවුරුද යන්න මතකයට නඟා ගැනීමටය.
අක්කාද තමා ඇඳ සිටි දිග සාය පිටින් කාමරයෙන් එළියට යනවා යාන්තමට දකිනවාත් සමඟම කාමරයේ ජනේලය අසලින් එළියෙන් වේගයෙන් දුවවිත් ගෙයි පඩිය උඩට කවුරුන් හෝ අඩිය තියනවා මට ඇසිණි. අප්පට සිරි පොලිස් මාමා දැකලවත්ද මන් ගේ අස්සට රින්ගනවා.. අනේ බුදු අක්කෙ මාව බේරා ගනින් උඹේ මොළේ කල්පනා කරලා බොරු ටිකක් කියලා.. මම සිතින් යැද්දෙමි..
"සෝමා මොකද කාමරේ ජනේලෙ වහලා මේ මහ දවල් ? ඇයි දොර අඩවල් කර ගෙන හිටියෙ ? මොකද ඔය සාය පිටින් ඉන්නෙ ?"
ඒ කරුණෙ අයියාගෙ ගොරහැඩි කටහඬයි !
මතු සම්බන්ධයි...
